Verlies is niet iets wat je even verwerkt en vervolgens afsluit alsof je dat ‘pakketje’ kunt oppakken, weggooien en achter je laten. Nee het is jammer genoeg anders, je neemt het mee, overal waar je komt en overal waar je naartoe gaat. En dat heeft me de laatste tijd veel, en misschien wel teveel energie gekost.
Ik ben momenteel een boek aan het lezen en dat komt tot de kern van mijn huidige gemoedstoestand. Dat boek verwoordt wat ik al een jaar in mijn hart heb. Het boek verklaart waarom ik al een poosje stil sta en ‘rust’ (een rust waar ik als ‘workoholic’je best mee worstelde, maar die, compleet helder voor mij nu, absoluut noodzakelijk is geweest).
Ik wil niet als een scheet van de wereld worden geblazen, ik wil dat er op mijn grafsteen komt te staan dat ik op mijn eigen bescheiden manier het verschil heb gemaakt en dat wanneer mensen aan mij denken er een brede glimlach op hun gezicht zal verschijnen. En daar wil ik hard voor werken! En laten we eerlijk zijn: ’van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan’.
Nog zo’n prachtig onfocusding: Tuinieren. Kijk ik sta dan niet dromerig in de tuin, zoals ik onder de douche sta, maar toch.. Als ik lekker in mijn tuin sta te ‘rommelen’ doe ik de dingen min of meer op de automatische piloot. Dan denk ik eigenlijk niet bewust aan iets maar daarmee komt mijn hoofd (lees brein) wel tot rust. Sterker nog mijn hoofd raakt dan langzaam maar zeker lekker leeg.
Love is friendship that has caught fire. It is quiet understanding, mutual confidence, sharing and forgiving. It is loyalty through good and bad times. It settles for less than perfection and makes allowances for human weaknesses.
Vanochtend was dus zo’n moment en zat ik met waterlanders achter mijn stuur, kon ik natuurlijk geen zakdoekje vinden en terwijl ik moeite doe om mezelf te herpakken, kijk ik naar mijn buurman in de andere auto, die ook voor dat verkeerslicht staat en die gebaart ‘kop op.. het komt goed..’
Om vanuit je bestemming te gaan leven zul je wel goed moeten leren luisteren. Luisteren naar jezelf en daarvoor moet je jezelf ook wel kennen. Voor sommige mensen, meestal troonopvolgers is de bestemming al lang van te voren bepaald, maar wij ‘gewone’ mensen krijgen gewoon de tijd om dat te ontdekken. Maar ook luisteren naar een ander is heel belangrijk. Andere mensen kunnen je vaak wijzen op dingen die belangrijk zijn in jouw zoektocht naar jouw specifieke bestemming.
We weten allemaal dat wanneer je iets doet wat je leuk vind je vaak beter presteert dan wanneer je iets doet wat MOET of wat je als resultaat bedacht hebt.
De meest inspirerende vragen zijn dus die vragen waar je geen antwoord op weet.
Hoe doe je dat eigenlijk? Hoe kom je weer in balans wanneer het je een tijdje behoorlijk tegenzit of dat je iets naars of verdrietigs meemaakt?
Ont-moeten: niet meer moeten, niet van jezelf en niet van anderen. Geen ‘opgejaag’ meer, je niet meer gek laten maken door jezelf en nog minder door anderen. Niet meer vechten met jezelf! Dat maakt mij al blij, maar het gaat verder. Het is voor mij ook het ‘loskoppelen’ van oude patronen, gedachten en gewoontes, het is óók loskomen van jouw ideeën over jezelf, maar ook over die van de ander! Het is als het ware een hernieuwde kennismaking met jezelf en misschien ook wel met die ander. Jee wat een ‘Wickie moment’ wat een verademing!
Recente reacties