Awareness..

Ik had dat briesje nodig! Soms loop je, zonder dat je het direct beseft, een beetje vast. Niet zozeer dat ik niet meer weet wat te doen, maar meer zoiets van: ‘Ben ik nog wel goed bezig?’ De dood van mijn dierbare vriend heeft opeens een heleboel in een ander perspectief gezet. Heeft mij ineens weer bewust doen inzien dat je niet altijd ALLE tijd krijgt. Dat het zomaar ineens over kan zijn.

A bag full of..

En dan zit je opeens met een hoofd vol vragen je leven te beschouwen. Waarom blijf ik zo hard werken? Moet ik me zo blijven focussen op dat ene bedrijf? Wat is nou eigenlijk ECHT belangrijk voor mij? Blijf ik nog een jaar naar die afgezaagde eettafel kijken of naar de zoveelste schimmelaanval op het plafond in mijn badkamer? Pfffft

Zonder tranen

Dat briesje komt perfect op tijd. Ik heb een paar weekjes nodig gehad om het verlies van Rogier te accepteren en vooral blij te zijn met de momenten die ons gegund zijn. Ik heb zulke leuke herinneringen en ben zo dankbaar voor de mooie gesprekken die we hebben gehad en ik kan weer gewoon glimlachen wanneer ik denk aan de waanzinnige lol en lachbuien die we hebben gehad.

Ik heb dus in die paar weekjes mijn eigen leven weer eens onder de loep genomen.
Wat maakt mij nou oprecht blij, waar gaan mijn ogen van glinsteren en van wat word ik nou echt gelukkig?

Woesh…

En ik heb alles weer helder! Dat briesje heeft heerlijk ruimte gemaakt. Alles wat als los zand in mijn hoofd ‘dwarrelde’ is in een hoekje geblazen en heb ik vervolgens opgeveegd en weggegooid! En nee, ik ga jullie niet lastigvallen met mijn hersenspinsels, maar ik kan wel vertellen dat mijn focus weer scherp is en dat mijn doelen en dromen weer staan te glimmen en wachten tot ze gerealiseerd zullen worden.

Fun!

Ook heb ik een paar leuke dingen ingepland. Deze maand ga ik een verdieping op mijn coaching volgen in Engeland. Ik ga voor het eerst in mijn leven ergens helemaal alleen naar toe! Nu ik toch lekker bezig ben, heb ik mijn hele huis op zijn kop gezet en ben mijn hele interieur aan het vernieuwen. Ik heb ‘gewoon’ de meubels van mijn dromen gekocht en ben alles aan het verven en veranderen. November aanstaande organiseer ik weer een stilteretraite in Driebergen en ben ik eindelijk een ‘introductie naar de stilte’ aan het voorbereiden.

Vervolgens heb ik, op advies van mijn jongens, besloten niet meer zulke lange dagen te maken en meer te gaan genieten. Ik heb een fantastisch lopende business en eerlijk gezegd, kan ik eigenlijk al twee jaar met pensioen. Mijn jongens vinden dat ik dat verdiend heb en daar ben ik het eigenlijk wel mee eens. En ‘last but not least’ ga ik binnenkort een maquette laten maken van mijn houten droomhuisje wat ik aan de rand van een bos, ergens, in een straal van hooguit anderhalf uur afstand van Rotterdam, wil laten bouwen.